Przedstawiane utwory, wbrew powszechnemu mniemaniu, nie są utworami disko polo. Są to utwory w stylu eurodans lub pauer dans, który w polskim wydaniu w latach 1990. był mylony z disko polo. Kawałki nadają się na oprawę dźwiękową pochodów pierwszomajowych.
Zespół Atlantis ma kilka piosenek o zaangażowanej treści. Mimo że w 1993 roku wydał antykomunistyczny utwór „Wujek Lenin”, którego nie będziemy tu przytaczać, to jednak w kilku swoich piosenkach zespół porusza problemy nierówności społecznych, powszechnego zakłamania czy braku tolerancji, o wyraźnie lewicowych odcieniach. W 1992 roku wydał utwór pt. „New York City” (tłum. „Miasto Nowy Jork”) w stylu disko polo. Ta wersja utworu nie jest znana szerzej, była wydana tylko raz. W 1994 roku na kasecie „Nowe pokolenie” wydano nową, znacznie lepszą wersję utworu, już w stylu polskiego eurodans, z nową wokalistką zespołu. Wersję tę nazwano „New York City (remix 94)”, w kilku późniejszych albumach występowała również bez oznaczenia „remix 94”. Utwór w tej wersji wydano później na płycie „Hej Boys!” w 1995 roku i płycie „Hej Boys!” w 2006 (dawno po rozwiązaniu zespołu) a także dwóch składankach w latach 1994 i 1996.
Piosenka jest o ogromnych nierównościach społecznych i przeciwstawnościach w Nowym Jorku, Z jednej strony są rzekoma wolność, ulice rozświetlone neonami, sklepy ze wszystkim, z drugiej strony są bród, nędza, narkomania i duża przestępczość. Z jednej strony są kasyna i ludzie „z górą pieniędzy”, z drugiej strony bieda, bezrobocie, żebractwo.
Zespół Atlantis wydał również utwór pt. „Nowe pokolenie”. Utwór został wydany w 1994 roku na tytułowej kasecie „Nowe pokolenie”, a następnie na płycie „Hej Boys!” w 1995 roku oraz na dwóch składankach w 1994, jednej w 1995 i jednej w 1996 roku.
Utwór nawołuje do porzucenia bólu, strachu, nierządu, nałogów, kłamstw, pogoni za pieniądzem, zmienienia siebie i rozpoczęcia budowy nowego, lepszego świata. Według piosenki nadejdzie dzień dla zwykłych ludzi, kiedy będą się liczyć.
Do utworu tego nie powstał teledysk, zapis z występu jako teledysk zastępczy został dobrany przez udostępniającego piosenkę.
Utwór pt. „Róża Wschodu” zespołu Amadeo traktuje o przyjaźni polsko-radzieckiej. Został wydany na płytach i kasetach pt. „J-23” w 1995 roku i „Golden hits Amadeo 97” w 1997 roku a także na dwóch składankach w 1995 roku, 1996 roku, jednej w 1997 roku i 2004 roku.
Według piosenki przyjaźń ta przyniosła wiele dobrego, skończyła się wraz z rozwiązaniem Związku Radzieckiego i obecnie pozostaje po niej już tylko tęsknota za nią. W piosence są też nawiązania do kultury Rosji. W teledysku tle widzimy sierpy, młoty, złote gwiazdy uroczo latające za Aldoną Dąbrowską oraz widoki na Mauzoleum Lenina w Moskwie. W teledysku pojawiają się też radzieckie czerwone sztandary. Z portretem Józefa Wissarionowicza Stalina to już przegięli.
Teledysk nie jest najlepszej jakości, gdyż w sieci nigdy nie został wydany, a te dostępne zgrywane z kaset wideo.
Kolejnym utworem jest piosenka pt. „Rewolucja!” zespołu Tia Maria. Piosenka została wydana wyłącznie w 1998 roku na płycie i kasecie pt. „Na zawsze młodzi…”. W albumie jest też wersja instrumentalna. W luźny sposób opowiada o rosnących niepokojach i buncie. Zagrzewa do siły wobec zmierzenia się przeciwnościami i nawołuje do rewolucji społecznej.
Do utworu tego nie powstał teledysk, obrazki z czerwonymi sztandarami są dobrane przez udostępniającego piosenkę.
